نظر علی شریعتی نسبت به تربت سید الشهدا علیه السلام +پاسخ

علی شریعتی در کتاب تشیع علوی و تشیع صفوی می نویسد :
شیعه صفوی خاک کربلا را به صورت یک ماده خاصی می داند ، که با خاک های دیگر زمین و آسمان فرق دارد یک خاصیت مجز آسای ماورا طبیعی ویک سحر است ذاتی جوهری و فضیلت مرموز و نقهمیدنی پنهان است که آن را ارزش و تقدیس دینی داده است اما یک شیعه علوی می داند که خاک حسین با خاک های دیگر فرقی ندارد نیروئی ، مانائی ، روحی ، خاصیت مرموز غیبی و اثر شیمیایی اسرار آمیز و خصوصیت ذاتی جنسی غیر طبیعی در ان نیست . خاک است ! (تشیع علوی و تشیع صفوی ص 102 )
جواب :
1. ایشان به چه دلیل عقلی و حدیثی چنین حرفی را می زنند ؟ آیا صرف ادعا ، دلیل است ؟ کدام شیعه اثنی عشری در تاریخ تشیع می توان یافت که تقدس برای خاک سید الشهدا قائل نشود ؟
2. بهتر نبود ایشان در زمینه ای که تخصص آن را ندارند اظهار فضل نکنند ؟
3. سخن ایشان حاکی از عدم مطالعه و دوری ایشان از مکتب اهل البیت است زیرا به تواتر در احادیث اشاره شده است که تربت سید الشهدا خاک معمولی نیست :
امام صادق علیه السلام :
فی طین قبر الحسین الشفاء من کل داء و هو الدوا الاکبر
در خاک قبر امام حسین علیه السلام شفا همه دردها قرار دارد و آن بزرگترین دواء می باشد ،(بحارالانوار ، ج 98 ، 123 - کامل الزیارات ، ص 289 )
آن قدر احادیث در این مورد زیاد است که ما فقط به منابع آن اشاره می کنیم :
بحار الانوار ج 98 ، 119
بحارالانوار ج98 ، 124
بحارالانوار ج 2 ، 103
بحارالانوار ج 98 ، 118
کاملا الزیارت ، ص 293
کامل الزیارت ، ص 811
کامل الزیارت ، 817
4.به طوری که یکی از بزرگترین علمای درجه یک شیعه - شهید اول - که اکثریت فقهای شیعه مدیون وی می باشند نوشته است :
أجمع الأصحاب على الاستشفاء بالتربة الحسینیة صلوات الله على مشرفها، وعلى أفضلیة التسبیح بها وبذلک أخبار متواترة.
تمام علما اجماع کرده‌اند، بر جواز خوردن تربت امام حسین علیه السلام به منظور شفا گرفتن، و همچنین بر استحباب درست کردن تسبیح از آن، و روایاتى که این مطلب را ثابت مى‌کند نیز متواتر است.( الدورس ج 2 ص 25 )