اعتقاد علی شریعتی به حدیث غدیر...
غدیر خم و واقعه هجدهم ذیحجه بسیار مشهور است. همه این ماجرا را می دانند. همان ماجرایی که خداوند چند بار به پیامبر دستور داد تا علی بن ابی طالب را برای جانشینی معرفی کند. رسول خدا هم این وظیفه و ماموریت مهم را در غدیر خم انجام داد و علی بن ابی طالب را به عنوان جانشین خود معرفی کرد. حال یک برشی از نوشته های شریعتی را با هم بخوانیم:
ده میل از مکه دور شده اند. پیغمبر تصمیم خودش را گرفت. اینجا غدیر خم است. سه راه تهامه و نجد و یمن و حضرموت. آنجا که مسلمانانی که با وی آمده اند، هر دسته از گوشه ای فرا میروند و دیگر هیچگاه از محمد سخنی نخواهند شنید. (اسلام شناسی / چاپ طوس / صص232و233)
وی در ادامه باقی ماجرا را نقل می کند. البته در ادامه ماجرا هم غرض ورزی هایی کرده است؛ اما به همین چند جمله خوب توجه کنید. بنگرید ماجرا را چگونه بیان می کند. می گوید که «پیغمبر تصمیم خودش را گرفت». علی الظاهر او حتی قرآن را هم مطالعه نمی کرده و اسلام شناس شده است. مگر در قرآن نداریم که خدا به رسولش امر کرد «بلّغ؛ ابلاغ کن». پس این دیگر چه حرفی است که بگویی پیغمبر تصمیم خودش را گرفت! این سخن ایراد جزیی نیست! ؛ اساس مکتب ماست. این سخن به منزله آن است که ما پیرو مکتبی ساخته دست بشر هستیم و این بر خلاف حق است. حقانیت شیعه و مذهب اهل بیت علیهم السلام برای این است که این مذهب و مکتب الهی است و با عنایت خداوند بوده است.
